VVZwammerdam – vv Linschoten 2-2

De eerste thuiswedstrijd van het gloednieuwe seizoen 2025/2026 werd onverwacht een interessante graadmeter. Tot twee keer toe nam Linschoten een voorsprong en twee keer moesten onze jongens dus achter de feiten aanlopen. En eerlijk is eerlijk dat deden ze in de 2e helft zeker niet slecht.

De eerste helft leek ondanks het thuisvoordeel erg veel op de wedstrijd in Noorden van vorige week. Een soort ‘vleesch noch visch – voetbal (v.v.v.)’. Wat dat is?  Het past nergens bij, is niet duidelijk te definiëren of te gebruiken, en is vaak halfslachtig. Maar je kunt zien dat er meer in zit. Er valt over die eerste helft ook niets over het voetbal zelf te zeggen, behalve dat Ole al in de 13e minuut met een liesblessure (?) vervangen werd door Ruben de Bruin. Des te meer zou je kunnen vertellen over de afgekeurde goal in de 29ste minuut. Iedereen stond al bij de middellijn en de nieuwe stand stond al op het scorebord. Maar de grensrechter van VVL wist met enige druk de scheidsrechter over te halen naar zijn verhaal te komen luisteren. En eerlijk is eerlijk, dat deed hij op overtuigende wijze. We moeten het er mee doen, we hebben nu eenmaal geen (echte) VAR en vier minuten later maakte Linschoten de 0-1 en daarmee werd ook de rust bereikt ondanks een uitstekende doelman Maico du Chatinier.

Waarschijnlijk heeft trainer Boris van Es iets in de thee laten doen, want onze mannen kregen ineens kleur op de wangen. De toeschouwers begonnen er ook weer in te geloven. Na zes minuten maakte Koen Woudenberg al de 1-1 en alles wees erop dat we zouden gaan doordrukken, 10 minuten laten ging Rik 12hoven alleen op de doelman met rugnummer 12 af, schoot weergaloos, maar net aan de verkeerde kant (voor ons) van de paal. Dat had dus 2-1 moeten en kunnen zijn. De druk werd na-druk-kelijk groter en we maakten weer een fraaie goal. Maar op miraculeuze wijze liep een speler van Linschoten zijn eigen doelman omver. Maar de scheids dacht kennelijk dat een speler van ons die doelman omver liep en keurde de treffer af. Oké, eerlijk is eerlijk, het is maar een spelletje. Ook hier komen we overheen. Maar ja, in plaats van een terechte voorsprong van 3-1, sta je maar zo met 1-2 achter door een strafschop. Ook weer zo’n unieke situatie. Jim maakt hands omdat hij met de arm zijn val probeert op te vangen en een speler van Linschoten schiet tegen die arm aan. Vorige week hier al iets over gezegd: ‘aangeschoten hands’ is afgeschaft. Jammer. Misschien moeten we er zelf maar eens op gaan trainen: je staat in het strafschopgebied en je hebt als speler drie opties: (1) je schiet op de goal, (2) je speelt over naar een teamgenoot of (3) je schiet bewust tegen de hand van een verdediger die`zijn armen niet achter zijn rug heeft vastgebonden’. Je kunt er wel om lachen, maar onze tegenstanders tot dusver dit seizoen doen het allemaal! In twee wedstrijden, twee strafschoppen wegens ‘hands’ en twee doelpunten tegen. En we hebben nieuwe trainingspoppen sinds kort, gewoon lekker gaan oefenen op ‘aangeschoten hands’. ‘Altijd Handig‘.

Morris van Vliet, komt er vier minuten voor tijd in, net terug van vakantie, en binnen drie minuten maakt hij de meer dan terechte 2-2 en staan we op maar drie punten van de koploper. Volgende week uit naar Altior en deze week een extra training ‘aangeschoten hands’, … het is even niet anders. Wie sterk is, kan ook slim zijn.

NB: verder hadden we vandaag overigens wel een opmerkelijk moment. Spelers zijn bij ons gewend geraakt, na jaren van minder dan 100 leden, eerst een biertje na de wedstrijd te drinken en pas daarna te gaan douchen. Maar dan hou je wel de kleedkamer een half uur langer bezet en kan de nieuwe ploeg er niet op tijd in. Zo kon VVL niet in de bedoelde kleedkamer 4, maar moest verhuizen naar kleedkamer 1. De jeugdploeg van EMM’21 (JO14-1) was zo vriendelijk om te kleden in de dug-out van ons kunstgrasveld. Dank!

• Verslag op Leiden Amateur Voetbal (interview met trainer Boris van Es) (klik hier)
• Verslag op de website van vv Linschoten (volgt)