LMO – VVZwammerdam 6 – 3

.
Dankzij de beker kom je nog eens ergens. In dit geval naar de Linker Maas Oever, onder de rook van de Kuip, knal langs het spoor, naar weer zo’n zondagvereniging die was overgestapt naar de zaterdagmiddag. Een kopie van ‘onze’ SCH’44, maar dan uit 1937. En er zou op bescheiden coronawijze een feestje na afloop zijn: ze waren alsnog gepromoveerd naar de 3e klasse! SCH’44 niet, zij wel.

In de bestuurskamer hingen twee foto’s van Giovanni van Bronckhorst. Als pupil en als speler van het Nederlands Elftal. Dat was geen toeval! Een club op weg naar de 500 leden met slechts twee kunstgrasvelden. Er stond ook een maquette van een nieuw clubgebouw samen met buurman De Zwervers. Zo zou de toekomst eruit gaan zien. Een op en top Rotterdamse club met een slimme tribune van oud-container-materiaal.

Zij hadden verloren van HMSH, waar wij vorige week met 6-0 ruim van hadden gewonnen, maar ze hadden vorige week met ruime cijfers gewonnen van FC Zoetermeer, waar wij veel meer moeite mee hebben gehad. We mochten met maximaal 2 goals verliezen. Dat moest toch lukken? Vlak voor de wedstrijd nog een omzetting: rechtsback Thijs Nulle kreeg last van een oude blessure tijdens de warming-up.

Binnen twee minuten was het 0-1 nadat Reijer Peters (op 10), Lars Kremer subtiel voor de Rotterdamse doelman zette. Lars faalde niet. Dat was een extra opsteker. Als fotograaf stond ik tussen de Rotterdammerse supporters omdat ik de zon in mijn rug wilde. Die vroegen aan mij: ‘Welke klasse spelen jullie?’ ‘Dat meen je niet: wat een geweldige ploeg’ Ik vergat soms te fotograferen, zo zaten we te genieten van de groen-hemden. Beter dan de eerste helft heb ik het 1ste nog niet zien spelen de afgelopen jaren. In de rust zei de voorzitter van LMO tegen me: ‘Wow! Wat een ploeg hebben jullie’. En dat was ook zo: LMO was immers ook een goede ploeg met naar later bleek een fantastische doelman. Een seizoen lang ongeslagen en in zo’n eerste wedstrijd knal na de vakantie (tegen HMSH) waren ze gewoon nog niet op stoom. LMO probeerde te drukken, zij moesten en wilden na afloop een promotiefeestje zonder bijsmaak. Maar met een relatief speels gemak speelden we ons steeds onder die druk uit met echt mooi voetbal en kwamen we regelmatig levensgevaarlijk voor hun goal. Achteraf was een misrekening van de grens en de scheids misschien cruciaal voor het wedstrijdverloop. We zullen het nooit weten. Na de zoveelste superpass vanaf het middenveld stond Jordi de Groot buitenspel. Hij zat echter slim niet aan de bal: Koen Woudenberg – die als een sneltrein achter de verdedigers vandaag kwam – ging alleen op de keeper af. Maar de grens had gevlagd voor Jordi en de scheidsrechter floot. De Rotterdammers haalden opgelucht adem in die 45ste minuut. En zo was het met de rust 2-2 na nog weer een mooie goal van Lars (assist Koen). Maar geen dikverdiende 2-3!

De eerste tien minuten na rust hetzelfde spelbeeld. Maar tussen de 55e en 80ste minuut kregen we steeds minder grip op de wedstrijd en miste Lars nog een keer alleen voor de doelman: was het conditie, concentratie, waren het de omzettingen, in ieder geval was het ook de kwaliteit van LMO zelf. De 6-2 was een bewuste lob over doelman Kaj (bijna 2 meter lang) heen vanaf de middellijn!! De laatste tien minuten verraste Justin (en niet Mitchell) Bons met een afstandsschot nog de LMO-doelman (6-3). Per saldo hebben we allebei een doelsaldo van 13-9 en dan telt het onderling resultaat. Helaas, … maar 13 goals in drie wedstrijden is ongelooflijk knap. Twee kanten van 1 medaille: een afknapper, maar uitstekend voetbal gezien en niet bij vlagen, maar gedurende 65 minuten. 

Volgende week naar sv Zevenhoven de eerste competitiewedstrijd van het seizoen 2020/2021. En laten we voor alles blij zijn dat we in ieder geval met de goede coronamaatrdegelen en twee keer zoveel vrijwilligers samen het voetballen nog wel steeds mogelijk maken! De echte winst van vandaag. Lucas Woudenberg maakt gisteren in de 22ste minuut de eerste goal sinds maanden in de Eredivisie namens sc Heereveen en was even topscorer van Nederland. Zwammerdam Forever! Dat wel.