VR1 krijgt voetbalcollege

Het acclimatiseren in de 4e klasse gaat met pieken en dalen. Zaterdag ging de thuiswedstrijd tegen DWO VR1 met 0-9 verloren. Het werd geen voetballes, het werd een college van 2 keer driekwartier. We hebben er ontzettend veel van geleerd. Bij nader inzien een piek, lees en huiver.

    Jesca moest ervaren dat er toch meer snelle speelsters zijn

DWO VR1 is de winnaar van de Haaglanden-Cup 2013 en als A1 (MA1) speelde het team al voor het Nederlands kampioenschap. De KNVB besloot echter dat deze topploeg die al 10 jaar samenspeelt als VR1 weer onderaan moest beginnen. Een buitenkansje voor ons, spelen tegen een kampioen met nog maar 2 goals tegen in de hele competitie.

Helaas moesten we starten zonder drie sterkhouders (blessure, werk en een ander feestje), waardoor de as van het veld anders in elkaar stak dan gebruikelijk. De DWO-vrouwen lieten ons letterlijk en figuurlijk alle kanten van veld zien in de 1e helft. Frustrerend, maar de manier waarop was bewonderenswaardig. Een vorm van tiki-taka voetbal waar je alleen maar van kan genieten, jammer dat je dan partijdig bent. Vrouwenvoetbal zoals het moet zijn en van een niveau zoals we dat nog niet in het veld zelf hadden ervaren.

Met de rust was het al 0-6. We weten nu ook eens hoe dat voelt. De 2e helft ging beter doordat we achterin orde op zaken wisten te stellen, maar in elf minuten tijd maakten ze toch nog maar zo weer drie goals. De laatste 20 minuten konden we met alle zandzakken voor de deur de 0-10 maar net voorkomen. Tja, als Barcelona met 9-0 wint van Vitesse betekent dit dan dat Vitesse niet kan voetballen? We wilden hoger op, en dankzij de KNVB (regels zijn regels) hebben we een tegenstander ontmoet die letterlijk van een compleet andere orde was. De coach van ARC VR3 zei tegen ons aan het begin van dit seizoen: ‘Ik hoop dat wij ooit zo voetballen als jullie’. Mooi compliment, maar we moeten het nu doorgeven aan DWO VR1. Daar gaan we in de toekomst nog veel van horen. We kijken nu al uit naar de return en hopen er iets van te hebben geleerd. Morgen weer trainen en we weten waarvoor.

Fleur spurtte nog steeds iedereen eruit, maar vergat de bal soms mee te nemen.

      Een kenmerkend plaatje, …. de achterhoede kraakte in haar voegen

                  Aanvoerdster Marjolein ging steeds voorop in de strijd

                 Zelfs onze vedettes hadden het moeilijk afgelopen zaterdag

                       Ook Manouk knokte zich kapot, maar ze liepen overal
.

 Lisa wist wel een paar keer gevaarlijk te worden, maar kwam niet tot scoren.
.

Veerle deed in de 2e helft na een paar weken maleur weer mee, dat gaf vertrouwen
.