SEV VR1 – VVZwammerdam VR1 0-3

Door veel lichamelijk ongerief zaten er maar liefst vijf speelsters op de bank en die hadden we ook echt wel nodig. Karlijn, Daisy, Kirsten en Leonie zijn nog niet in goede doen. Martine had een belangrijke vergadering op het werk en zo moesten we echt flink aan de bak. Maar zoals wel vaker, wisten de overige speelsters door een enorme werklust veel te compenseren.

De overeenkomst tussen VR1 en het 1e van SEV (!) is dat een enkele spits het verschil kan maken. Chantal (de nr.12 ) was een echte handenbinder. In haar eentje wist ze de aandacht op zich te vestigen van drie van onze verdedigsters in de 1e helft. Maar mede door goed keeperswerk kwam ze er niet door. Onze aanval speelde op volle toeren, vooral de middenvelsters Manouk en Fleur wisten goed langs de flanken op te trekken en mooie voorzetten te geven, maar Anne (prachtig schot net over), Lisa (onderkant lat) en Kim (via de keeper over) wisten de bal niet langs de uitstekende keepster van SEV te krijgen. Pas na een half uur kregen de dames van SEV de eerste kans, maar schoten hopeloos naast.

De rust was op het veld, …. het was een eind lopen naar de kleedkamers. We konden sowieso pas om 20.30 beginnen, … de overige  heren wilden niet eerder stoppen met het trainen op het kunstgrasveld, … het veld was niet in orde gemaakt (geen cornervlaggen), dus die moesten we eerst nog zelf regelen. Uiteindelijk konden we om 20.35 starten. Vreemd, want SEV is grote club, … duidelijk is echter dat vrouwenvoetbal nog een bestuurlijk stiefkindje is. We komen daar straks op terug.

Na rust wisten de vrouwen echter orde op zaken te stellen. In de 2e helft kwam SEV niet meer van de eigen helft af en wisten we door afjagen de bal min of meer permanent in bezit te houden. In de 55e minut joeg Anne Zuidam met een snoeihard afstandsschot de bal in de touwen: de verlossende treffer. SEV kwam er niet meer aan te pas, maar we hadden toch nog een eigen goal van SEV nodig om definitief afstand te nemen. Een mooi inswingende corner van Kirsten van Asselt werd compleet verkeerd geraakt door een verdedigster en ze passeerde daarmee de eigen keepster (na ruim 70 minuten). Vervolgens ging Debora van der Meer op zoek naar haar goal; eerst nog via de lat over in de 75ste minuut, maar in de 85ste minuut maakte ze met een mooi schot de 0-3. UIteindelijk bleef het daarbij, waarbij 0-5 terecht was geweest gezien het krachtsverschil.

Na afloop van de wedstrijd nog weer even een staaltje ‘stiefkinderlijk-gedrag’. Nadat de goedleidende scheids de wedstrijd affloot, werd het veld gelijk in het pikkedonker gezet. Geen hand voor ogen te zien. Met behulp van mobieltjes moesten de beide ploegen hun spullen bij elkaar zoeken en de speurtocht naar kleedkamer nr. 23 en 24 afleggen. Jongens, jongens, …. pfff. Desalniettemin, dank je wel SEV dat we bij jullie mochten spelen: prachtige groene shirts, een mooi clubgebouw en een super kunstgrasveld. 

Over 14 dagen, 19 maart, mogen de dames aantreden tegen de 2e klasser RKAVV VR1, de buren van SEV, aan de Spoorlaan. Zoiets hebben we nog nooit meegemaakt. We zijn zeer benieuwd en beginnen om 19.30 uur. Be there!
.