Gemaakt op 24 april 2022
door Jaap Peters
Alle elftallen hebben de neiging een bubbeltje te worden binnen een vereniging: een groep vrienden die samen speelt en ook selectieteams zijn dat. Wat ze bindt is dat ze lid zijn van dezelfde vereniging, maar ze zijn allemaal een tikkeltje naar binnen gericht. Meedoen met een ander elftal als die spelers te kort komen is geen vanzelfsprekendheid. Als een wedstrijd wordt gecanceld zeggen de overgebleven spelers niet, dan doen we met een collega-elftal mee die er maar precies 11 spelers heeft. Nee, dan wordt dat beschouwd als een extra vrij weekend. Alsof het werk is.
Het enige elftal wat niet zo’n bubbel is, is het 2e elftal: daarin spelen: (1) een stuk of wat vaste waarden, … maar dat 2e elftal is vooral ook van belang om (2) jonge spelers van de JO19-1 al vast te laten wennen aan het seniorenniveau, (3) geblesseerde spelers van het 1ste die weer hun eerste minuten moeten maken, (4) selectiespelers die door studie in het buitenland waren en weer wedstrijdritme moeten op doen, (5) bankzitters spelritme van 90 minuten te laten op doen en (6) topvoetballers die door hun werk doordeweeks niet kunnen trainen, maar toch de ambitie hebben op enig niveau te blijven spelen en dat ook prima aankunnen.
Kortom, waar veel andere elftallen juist een bubbel vormen is het 2e eerder een niet zo populaire duiventil binnen de vereniging. Je zou heel extreem kunnen zeggen: het 2e is er voor de vereniging en de rest van de teams zijn er primair voor zichzelf. Deze stelling wordt onderbouwd dat veel verenigingen ook geen 2e elftal meer hebben en bijvoorbeeld in de klasse waarin ons huidige 2e speelt er vier teams inmiddels zijn gestopt. Het is te lastig om iedere zaterdag een compleet team in de benen te brengen. Ook bij trainers en elftalleiders is het 2e verre van populair. En is vaak ook geen fijne tussenstap. Je bouwt veel minder aan een lekker lopend team, je bent in de praktijk veel meer met individuele spelers bezig ‘op weg naar’. Het is niet voor niets: dat Ajax-Jong ook liever in de 1ste Divisie speelt. Daar lijkt het tenminste nog net echt, behalve dat ze niet kunnen promoveren naar de Eredivisie.
Voor de vereniging in zijn totaliteit echter is een 2e elftal onmisbaar en zijn de trainer en de elftalleider belangrijke schakels om de spelers gemotiveerd te houden in hun eigen en in het algemeen belang van de club. Regelmatig zie je dan ook vacatures voor trainers van het 2e met de boodschap: ‘Kent de klappen van de zweep’. Daar wordt ongetwijfeld mee bedoeld het bovenstaande verhaal. Vaak ook met zinnetjes als ‘denkt in oplossingen (problemen zijn er immers genoeg), goede contacten met alle elftallen, vooral met de JO19-1, etc. etc.
Kortom: het 2e elftal is de backbone van een gezonde vereniging.
