De veerkracht van VVZwammerdam
.
Afgelopen zaterdag was het eerste competitieweekend dat onze teams (9) allemaal speelden. Zou het lukken om alle teams te ‘bemannen’ op één en dezelfde zaterdag? Ten opzichte van nog maar twee seizoenen terug hebben we 70 spelende leden minder. Veel leden maakten de overstap naar rustend lid en een aantal leden vertrokken omdat de club niet meer ‘paste’. Dat heeft een tiental verschillende redenen (studie, verhuizing, voel me te oud, mijn vriendjes van school spelen elders, er is geen passend team in Damme, de trainer is niet leuk, ik wil alleen in een team met allemaal meisjes spelen, ARC of Alphense Boys hebben mij gevraagd, ik heb elders werk gevonden, ik moet altijd in het weekend werken, etc.). Al eerder heb ik eens geschreven dat we een horizontale vereniging worden!
Een klein voorbeeld van afgelopen zaterdag. Het 1ste en de JO19 speelden tegelijk op Veld 1 en Veld 2. Onze ‘stadionspeaker’ Leen Kwakernaak was op vakantie, hij zou vervangen worden door Richard Niesing. Maar we konden helaas geen scheids vinden voor JO19. Normaal zou Hans Verbeek dat doen, maar die verving al grensrechter Bram Strookman bij JO19 die last heeft van een langdurige blessure. Uiteindelijk heeft bestuurslid Richard Niesing zichzelf als fluitist bij JO19 aangewezen, maar toen hadden we weer geen stadionspeaker en dat kan toch niet als we naast de opstellingen de 1 minuut stilte moeten aankondigen voor Siem van Zwieten? Gelukkig wilde elftalleider Rien van Harselaar van het 1ste dat dan wel weer doen. Dat bedoelen we met een horizontale vereniging: je hebt onmiddellijk een dominosteen-effect als er een schakeltje ontbreekt.
Stel dat het 1ste een geblesseerde speler heeft en bij het 2e ook nog twee geschorste spelers van het vorig seizoen door gele kaarten, een ander heeft een extra studiedag op zaterdag en er zijn er twee een lang weekend weg, dan krijg je ook zo’n een ketting-effect. Wat ik maar zeggen wil: afgelopen zaterdag is het allemaal toch gelukt! Veel veerkracht van VVZwammerdam als krimpende dorpsclub. Letterlijk met vereende krachten! Een ontlading die we meemaakten toen het ‘bij elkaar geveegde’ 2e onder aanvoering van trainer Peter Kremer ook nog eens met 4-3 als winnaar van het veld stapten tegen het hoger aangeslagen TAVV 2. Dat voelde goed, …. en niet alleen bij het 2e. Soms voelt een overwinning van het 2e mooier dan die van het 1ste. Dat is best bijzonder. Vast een voorbode van een mooi seizoen. Bij een horizontale club begrijpt iedereen immers dat we elkaar meer dan hard nodig hebben en zegt niemand meer af op zaterdag, worden er geen domme gele kaarten gekregen wegens praten tegen de scheidsrechter en heb je nooit last van geblesseerde spelers.
Nou, ja. … ook ik heb recht op mijn voetbaldromen. Het was in ieder geval top afgelopen zaterdag. Iedereen dank voor de medewerking en voor de 1 minuut stilte voor Siem. Waarbij een meisje zei: ‘Het is echt stil, hè mama?’ Dat was inderdaad precies de juiste ondertiteling van een indrukwekkend moment.
Jaap
