Weer twee spelers terug op het “OUDE” nest, maar resulaat blijft (nog) uit
Vrijdagavond 15 november verzamelden we om 19.30 uur bij de gastheren van deze avond namelijk V.V. Bodegraven. Na het gebruikelijke bakkie koffie en het tellen van de koppen vertrokken we naar de kleedkamer waar Adrie de team-indelingen bekend maakte.
Deze avond bestond team 1 uit Arie Vonk, Joop v/d Bos, Wim Regtuijt, Remko Kroon ,Richard Slof, Jan Bal en de twee debutanten Art Hoogendoorn en Wilfred Geerlof (ja,ja de sponsor had er wat voor over).We speelden in het groen, en dat was voor Art zo’n 30 jaar geleden, maar het stond hem geweldig. Wilfred nam het verzorgen van het lichaam serieus op en en toverde een vat met masage-olie tevoorschijn en begon zich rustig in te smeren(dit duurde even maar er werd niets overgeslagen) om zo de spiertjes wat op temperatuur te brengen.
Hierna vertrokken we naar het kunstgras om aan te treden tegen onze eerste tegenstander van deze avond: Alphia. Na wat onwennig rondspelen gingen we iets druk zetten naar voren, maar vergaten na balverlies in te zakken, zodoende kon Cees van Raamsdonk (oud Dammenaar) met een verradelijk schot de 0-1 laten aantekenen. Na wat aanvallen van ons die op niets uitliepen, verslapte Alphia niet en liet zo de eindstand van 0-3 aantekenen. Met deze nederlaag in het achterhoofd hadden we even 5 minuten rust om de puntjes op de i te zetten en stond onze tegenstander Floreant Zondag op het programma. De koppies stonden goed maar na een onoplettendheid in de defensie straften de Boskopers dit genadeloos af en keken we weer aan tegen een achterstand: 0-1. Na een aanval over vele schijven kwam de bal via Richard bij Jan terecht; deze wist Wilfred te bereiken en deze haalde (ouderwets) de trekker over en zo stonden we op 1-1. Jan vond het tijd voor voor een doelpuntje en bracht de stand op 2-1, waarna Wim van afstand mooi raakschoot en de stand op 3-1 zette. Wij dachten de buit binnen was (net als het Ned elftal tegen de Japanners), maar daar dacht Floreant anders over en maakten fraai de 3-2, dus werd het billen knijpen ( en die billen waren in ons team goed vertegenwoordigd kan ik u verklappen). Na wat combinaties tussen Joop, Wilfred en Jan lukte het niet om het verlossende doelpunt te maken. Wilfred had het excuus dat hij de bal niet zag, en Jan dat hij de aanwijzigingen van medespelers niet hoorde, ja zo heeft iedereen zijn excuses. Het meest opvallende excuus was van Jan die zei: “Ik zag Wilfred niet staan” dit is hetzelfde excuus van een bestuurder van een Fiat 500 die een stadsbus over het hoofd ziet. Jantje werd de spanning te veel en loste het verlossende schot, zodoende 4-2 winst, en konden we ons opmaken voor een treffen met de gedoodverfde kampioen van de afgelopen weken namelijk VV Alphen.
Ja wat kan ik hier over vermelden we verliezen in deze wedstrijd Wim met een voetblessure (dus ook de kans om te wisselen) maar ook de partij met 0-6. Vergeet ik bijna nog te vermelden dat er gezegd wordt dat er van iedereen een kopie rond loopt op deze aardkloot, nou ik kan u met zekerheid zeggen dat dit klopt zelf Adrie trapte er na afloop in. Dat Alphen deze avond eerste werd kon de pijn niet eens verzachten en met de staart tussen de benen vertroken we richting kleedkamer.
Rinus de K. viel het op dat het na afloop van de voorrondes drukker was dan normaal in de kleedkamer. Hierdoor kwam hij er achter dat ook team 1 geen potten had kunnen breken deze avond. In de kleedkamer ging de eerste groep douchen, en de rest nam een natje van Ome Freddie. Maar wat wij ons nog herinneren van onze tijd bij Zwammerdam, was deze avond bij Bodegraven niet aan de orde, heet heet heet was de douche niet normaal. Met de vellen op de rug kwam de eerste groep onder de douche vandaan, het water was zo heet dat je probleemloos van die diepvrieszakjes met sate gaar had kunen krijgen.
Nadat Wilfred (die na het douchen zijn avondeten nog even naar binnen moest werken) klaar was vertrokken we richting kantine waar we verder gingen met het sponseren van de hiervoor genoemde Ome Freddie. Bodegraven toonde zich een voorbeeldig gastheer en de kaas en worst vond gretig aftrek. Ook het bittergarnituur werd regelmatig geserveerd. Hiervoor dank.
Mensen die reacties geven op vorige verslagen vragen mij wel eens wat er nou zo leuk is aan de ‘derde helft’ daar kan ik op antwoorden dat dit over verschillende zaken gaat: we hebben het o.a. over politieke aangelegenheden zoals De Zwarte Piet (speelde mee in verslag hierboven); natuurrampen in de breedste zin van het woord; en ik kan natuurlijk niet aan alle discussies meedoen maar volgens mij ging het deze avond ook over tanden bleken o.i.d.
The day after heb ik nog contact gezocht met een van de herintreders en deze gevraagd of het lichaam nog een reactie had afgegeven, en u kunt het antwoord wel raden. Bij ondergetekende liep het wat moeizamer, en kreeg veelvuldig de vraag of er weer een 40+ toernooi was geweest, domme vraag natuurlijk.
Nu even 3 maanden geen 40+ voetbal, maar na deze eerste kennismaking met dit evenement smaakt het naar meer, en ik zal geen namen prijsgeven, maar Jan Bal heeft al weer nieuwe kanidaten gescout. Deze gaan zich de aankomende maanden in stilte voorbereiden en gaan in voorjaar 2014 hun kunsten vertonen.
Met vriendelijke groet
Remko Kroon
