Jaap en Jozef in Bellingham United 40+

Donderdagavond was het dan zover. In Bellingham was het de beurt aan de 40+ ers om in actie te komen. Met Jaap en Jozef in het gezelschap van Ted Denessen van Bellingham United, bij wiens ouders Jaap en Jozef logeren. De reis van ons logeergezin, samen met onze gastheren, naar Bellingham voerde ons weer over de grens van Canada naar de Verenigde Staten. Wachttijd bij de grens was 20 minuten, met weer vragen als: wat komen jullie hier doen? Voetbal spelen????

De trip duurde bijna een uur en we waren als eersten op de plaats van bestemming. Elke donderdagavond verzamelen zich twintig tot dertig 40+ers uit de Bellingham-omgeving zich in de hal naast het Civic-Stadium om in onderling verband een toernooi af te werken. Het gezelschap heeft een Nederlands tintje. Er zijn enkele spelers met Nederlandse roots en daarnaast spelers die zich tooien met namen als Ruud “van der Sar”. Ook een man met Griekse achtergrond. Die noemen ze  “van Griek”.  De ex-Hollanders vinden het leuk om nog eens enigszins krom Nederlands te kunnen spreken.  Er werden twee teams gevormd (the blue and the white) die op een indoor kunstgrasveld elkaar gingen bekampen. Het veld was even lang als ons kunstgrasveld en had 2/3 van de breedte. Met een boarding en dat geeft een speciaal tintje aan het spelinzicht en techniek dat wordt gehanteerd. Van elk team staan er 7 man in het veld. Elk team had 4 wissels. Op zijn Amerikaans werd er een echte conditieslag geleverd want er werden liefst twee wedstrijden na elkaar van elk 50 minuten gespeeld. Dan hadden we oveverigens pas na de 1e pot in de gaten. In beide partijtjes waren de blauwen de bovenliggende partij. Jaap, Ted en Jozef vormden in dat team een betrouwbare as waaromheen veel bikkelende Amerikanen het werk deden (ook het scoren lieten we aan hen over). Tal van voorbereidende acties en assists rolden van onze voeten, terwijl de muziek door de geluidsboxen klonk. Ook hier overigens geen omkleedruimte (deden we maar in de toilet) en ook geen douche gelegenheid. Wel een waterfonteintje langs het veld.
 
Na afloop was er een gezellig halfuurtje, waarin door de Amerikanen, met name het Holland-contingent, plannen werden gesmeed om misschien wel naar Nederland te komen spelen en daar een verblijf aan te koppelen, met bezoek aan Eredivisie etc. (uitwisseling van 40+ zeg maar). Voor de terugreis gingen we nog even naar de training van onze mannen kijken op het schitterende Whatcom-Complex, 5 minuten rijden van het Civic-stadion. Met de jongens gaat het prima. De terugreis leverde een wachttijd aan de grens op van 30 minuten, waarna wij ons mandje opzochten in White Rock, vlak over de grens, in Canada.