.
Het seizoen komt moeizaam op gang en niemand lijkt blij. Dat heeft niet alleen te maken met het overlijden van oud-voorzitter Piet Geerlof, maar vooral omdat er problemen zijn met ‘mijn team’. Nu is er een subtiel verschil tussen ‘mijn team’ en ‘onze vereniging’. Maar we spelen op zijn tijd allemaal graag kluitjesvoetbal, we kijken niet verder dat onze neus lang is, spelen de bal niet af en lopen ons te pletter in een kluwen van spelers.

De wedstrijdballen zijn niet goed, het natuurgras is te lang, de grensrechters deugen niet, we gebruiken te veel stroom, onze materialen zijn incompleet, aan de muur hangen de elftalfoto’s van vorig jaar, er zijn helaas nieuwe leden en die passen niet in ‘mijn team’, er waren geen scheidsrechters van 40plus op de eerste wedstrijdzaterdag, er was zo maar ineens een pinautomaat in de kantine, er is geen B-elftal meer, er zijn twee C-elftallen, de C1 is teruggetrokken uit de KNVB-beker, er zijn nieuwe shirts besteld, maar daar is merkwaardig genoeg het oude sponsorlogo opgeplakt door de drukker, een D-elftal dat slechts een 7-tal is, jongetjes met ADHD die wel of niet binnen een teamsport passen, er lopen ondertussen spelers weg naar andere clubs waar het gras groener is, de samenwerking met de vrouwen van Rohda’76 komt niet van de grond zoals is bedoeld, supporters misdragen zich richting scheidsrechters, onze zeer gewaardeerde sponsor Sira (onderhoud website) zegt te stoppen met ons, de jeugdcoördinator loopt toch niet voor niets weg, we horen niets van de gemeente inzake de aanleg van het terras en de beukhaag, de trainingen van de complete techniek zijn veel beter dan die van ons hier in Damme, we hebben geen sleutel van het complex, die nieuwe namen van de jeugd (JO13-6M) zijn wel erg raar, die nieuwe MFA moeten we niet op ons terrein, de rigoureuze wijzingen in het pupillenvoetbal met ingang van volgend jaar worden ons door de strot gedrukt, mailtjes die alsmaar niet worden beantwoord, journalisten die met mij willen praten over de 1,5 miljoen euro die zoek zou zijn geraakt bij Sportspectrum, … hoe kan het eigenlijk dat er nog geen aangifte tegen je is gedaan en dat je nog vrij rond loopt?

Lars Kremer, aanvoerder van het 1e, viel het gisteren kennelijk op en vroeg of het nog wel leuk voor mij was? Ik was afgelopen vrijdag op het voorzitterscongres van de KNVB in Zeist i.v.m. de op handen zijnde wijzigingen in het pupillenvoetbal met ingang van komend seizoen. Er was een prima inleiding van Hans van Breukelen en aan hem werd gevraagd: ‘Is het nog wel leuk bij de KNVB, Hans’? Hij vertelde dat hij alles meemaakte wat iedere voorzitter in de zaal ook dagelijks meemaakt, alleen bij hem staat alles wat misgaat dan nog ook in de Telegraaf en op Teletekst.

We hebben maar één doel: spelplezier bij de leden en onze kids vooral de liefde voor het spelletje bijbrengen. En het doet dan ook echt zeer als dat niet goed lukt bij ons. Prestaties komen immers pas als plezier voorop staat. Geloof me, … voetballen moet je niet continu te intensief doen: jongens als Justin, Reijer en Milo komen terug bij ons omdat ze ondanks alle fantastische trainingen elders de liefde voor het spelletje waren kwijtgeraakt. Ze waren zelf de speelbal van de ambities van anderen. Overigens allemaal met de beste bedoelingen, maar de kans dat je het betaalde voetbal haalt is klein: bij ons is dat in het 68-jarig bestaan twee keer gelukt: Sabine Verheul bij de vrouwen (ADO Den Haag en FC Utrecht) en Lucas Woudenberg (na Excelsior, N.E.C. nu weer terug bij Feyenoord).

In 1966 schreef mijn vader me als toen 10-jarige, eerder kon niet, in bij het zaterdagvoetbal en er was een wachtlijst van twee jaar. Als pupil keepte ik op woensdagmiddag op een hobbelig groot veld met een verlaagde deklat, trainen was vooral veel rond het veld lopen, in een wedstrijd op dat hele veld kreeg ik maximaal zes ballen per wedstrijd, waarbij er minstens vier ingingen, de andere twee waren terugspeelballen. Toen de KNVB voorstelde in 7-tallen te gaan spelen op half veld brak de pleuris uit. Aan mij werd niets gevraagd, … maar ik wist het wel: ‘Een groot veld is kut’. Vrijdagavond vroeg men aan de kleine apen in Zeist (4-6 jaar) wat ze er van vonden: de juiste woorden vinden valt niet altijd mee als je als kleine smurf wel alles begrijpt, maar je woordenschat nog beperkt is. Maar ze glunderden. Dit was wel leuk: lekker vaak aan de bal zijn, de stand interesseerden ze helemaal niets en wisten ze ook niet, wel dat ze er vier hadden gescoord.

Afgelopen week meldde zich zeven nieuwe leden aan bij onze vereniging. Het shirt bij de andere club was niet zo groen als bij ons in Zwammerdam. We doen echt ons best bij iedereen dat spelplezier er in te houden, .. we weten wat er allemaal misgaat zoals je kunt zien. Sorry, namens het bestuur en alle andere vrijwilligers. We werken er met vrouw/man en macht aan. En we gaan gewoon daarmee door, … jullie ook?

.
De Christelijke Voetbal Club Reeuwijk werd op 26 juni 1968 opgericht door een groep Reeuwijkers die met hun christelijke achtergrond op de zaterdag wilden spelen. De oprichting werd medemogelijk gemaakt door financiering van de Hervormde en Gereformeerde gemeente. De club begon deze dagen met 36 leden maar is nu in 48 jaar tijd uitgegroeid tot maar liefst 500 CVC-ers. Sportief gezien kwam de club jarenlang uit in de 4e en 5e klasse maar sinds 2009 speelt het onafgebroken in de 3e klasse.
.

.
Vorig seizoen kwam VVZwammerdam de Reeuwijkers driemaal tegen 2x in de competitie waar uit gelijk werd gespeeld en thuis nipt verloren, ook werd er in de beker tegen elkaar gespeeld en was het CVC die Damme uitschakelde met 2-1. Duidelijk was dat de gasten toen een verdedigend ingesteld team waren die een dodelijke counter in huis hebben!
.
VVZwammerdam heeft een ongekende vliegende start! Waar zonder verliespunten de volgende ronde van de beker gehaald werd zijn nu ook de eerste twee competitiewedstrijden in winst omgezet. Na een sterke eerste uur tegen Schoonhoven werd er thuis met 4-2 gewonnen. Uit werd vorige week een matige wedstrijd tegen Zevenhoven omgezet in een 0-1 winst. Lang leek het 0-0 te worden maar in de laatste minuut kreeg Damme een terechte strafschop waaruit aanvoerder Lars Kremer niet faalde en feilloos de winst binnenschoot.
.

.
{youtube}PT5mlZZs4GY&feature=youtu.be{/youtube}
.

.
Na de geflatteerde zege tegen de dames van LSVV 70 (had wat hoger uit moeten vallen) was het woensdagavond de beurt aan Voorschoten om de Damse formatie op kracht te testen. Trainer Cees van Leeuwen gaf zijn adjudanten Peter Kranenburg en Simon Oosterbeek de volgende opstelling mee. Op doel Kayleigh Jansen, met voor haar centraal in de defensie Jessica van ’t Hoog-Kooij en Frouk Verburg. Linksback was Jesca de Jong en rechtsback Leonie Uitenbogaard. Centraal op het middenveld Marjolein van der Post geflankeerd door Kirsten van Asselt en Manouk Sloothaak. Voorin stond Lonneke Verheul in de spits met naast haar als buitenspeelsters Lisa Zuidam en Daisy Streefland. Als wissel begonnen Britt van der Heiden, Jaimy Overes en Esmee Bruggeling. De wedstrijd stond onder de kundige leiding van dhr. Dennis Koolwijk.
.

Een van de opdrachten die Van Leeuwen had meegegeven was dat de dames rust aan de bal moesten houden. Bij vlagen lukte dat de eerste helft, maar vaak ook niet. Voorschoten was een wat lepere ploeg dan de Leidse studentes. Het loerde op de counter en omdat Zwammerdam de linies te ver uit elkaar liet staan, wisten de Voorschotense dames daar geregeld tussen te kruipen. Toch was het Zwammerdam dat de beste kansen kreeg. Achtereenvolgens doken Lisa Zuidam, Lonneke Verheul, Marjolein van der Post en Kirsten van Asselt alleen voor het doel op. De keepster van Voorschoten bleek een taaie hobbel om te nemen, waarbij gezegd kan worden dat het vizier van de Damse dames niet even scherp gericht was. Met een stuk of 5 goede kansen en nul doelpunten bereikten de dames de rust.
.
De tweede helft vertoonde een ander spelbeeld. Het spel werd rommeliger en Voorschoten wist daar gebruik van te maken en werd alsmaar dreigender. Vooral de corners zorgden voor de nodige onrust. Zwammerdam ging paniekerig met de bal om. Regelmatig werd de bal naar voren gepoeierd, om met vrijwel dezelfde gang weer terug te keren. Ondanks het verminderde spel wist Zwammerdam nog steeds goede kansen te creëren. De ingevallen Britt van der Heiden wist een paar keer goed voor de goal op te duiken, maar wist het net net niet te vinden. Ook Kirsten van Asselt wist een paar keer goed op te stomen, maar zonder resultaat. Een oude voetbalwet leert dat je bij het missen van zoveel kansen dikwijls de deksel op je neus kan krijgen. Dat was bijna gebeurd na een goed geplaatste counter van Voorschoten. Keepster Kayleigh Jansen pareerde knap in twee instanties de inzet en hield haar doel opnieuw schoon. De wedstrijd leek op een brilstand te eindigen, ware het niet dat de andere invalster Esmee Bruggeling van zich zou doen spreken. Vlak voor tijd schoot zij op weergaloze wijze de bal onderkant lat in de hoek van de goal, 1-0. Na een terecht flink portie blessuretijd floot de uitstekend leidende heer Koolwijk voor de laatste maal.
.
Een matige maar wel verdiende overwinning is het eindresultaat. Er zijn nog altijd een flink aantal zaken te verbeteren, maar overwinningen smaken altijd goed. Zaterdag wacht de waarschijnlijk moeilijkste bekerklus. De dames van Hazerswoudse Boys hebben hun bekerwedstrijden eveneens weten te wennen, met overtuigende doelcijfers. Er is dus werk aan de winkel! Op naar de volgende testcase aanstaande zaterdag in het mooie Hazerswoude.
.
Met sportieve groet,

De vlaggende reporter

Verstuurd vanaf mijn iPad

.
De ‘Pupil van de week’ Wybren (10 jaar) heeft ook een wedstrijdverslag gemaakt van de wedstrijd VVZwammerdam – v.v. Schoonhoven. En dan ziet de wereld er weer heel anders uit.
.
Ik vond het heel erg spannend in het begin, maar uiteindelijk vond ik het heel leuk en ze hebben na een jaar geen oren meer als ze zo doorgaan, omdat ze hele harde muziek hadden aan staan. Ik vond het in-trainen heel leuk en de tactiek bespreking duurde heel lang, maar het was wel heel interessant en er werd verteld waarom er met de rouwband om gespeeld werd en ik vond dat heel naar voor de familie.
.
Het was leuk om de wedstrijdbal te mogen dragen en de aftrap te nemen en te scoren bij de keeper. De wedstrijd was heel erg spannend en de Zwammerdamse keeper heeft mooie ballen tegengehouden.Toen was de wedstrijd afgelopen en het was 4-2 geworden. Ze gingen naar de kleedkamer en toen ging er een tas open en daar zat bier in. Ik ging daarna nog met het bestuur praten, patat eten en toen kreeg ik een bal met handtekeningen, een pet, een vaantje, een pupil van de weekposter en toen ging ik naar huis en had ik een hele leuke dag achter de rug.
.
Wybren Puister
.