VVZwammerdam – Esto (0-1) 1-3

.
Zoals altijd zijn we uitstekende gastheren. Maarten van Riessen kwam even thuis en gelijk mocht hij weer weg met de smaak van een overwinning en kon hij zijn team op een krat bier trakteren. ‘Zien jullie wel, in Damme is het altijd gezellig oefenen’. De eerste helft werd er door onze groenhemden prima gespeeld. Vooral de vleugels waren weer gevaarlijk, anders dan tegen vv Leiden en daardoor krijgen we minder druk op de achterhoede en dan spelen we echt prima voetbal. Alleen wordt er dan alsmaar niet gescoord. En vervolgens krijgen we zo’n periode van appelflauwte (medisch ook wel bekend als nepflauwte) zoals ook tegen vv WDS een kwartier en tegen vv Leiden maar liefst de eerste vijf kwartier duurde. En dan komen we als bovenliggende partij toch ook nog weer met 0-1 achter ….. vlak voor rust.

In de rust werd er veelvuldig gewisseld: op vier plekken kwamen andere spelers te staan. Het hielp echter niet tegen de appelflauwte. We gingen gewoon door waar we gebleven waren. Nog 10 minuten hield de appelflauwte aan in een tempo van 1 goal per vijf minuten, dus 0-3. Maarten is in the house. Toen vonden we het weer genoeg. We maakten in 35 minuten toch nog een goal (1-3).
.
Analyse? Nee, de concurrentie leest mee. Maar de appelflauwte komt mede omdat de ploeg dan even niet hartstochtelijk blijft jagen. Gewoon afspreken dat de tegenstander binnen 4/5 seconden de bal weer moet inleveren door met 10 man er bovenop te zitten. Is dat mentaal? Net even te weinig als hecht team functioneren op de cruciale momenten? Zeker weten! Of is het toch de algehele appelflauwte (nepflauwte). Dat betekent in de rust je voeding aanpassen. Geen koekje en thee. Maar een salade van spinazie, walnoten, amandelnoten, asperges, prei, selderij en courgette of een bakje yoghurt/kwark met een stukje kaas en een dikke wortel voor onderweg naar het veld. Dit is niet flauw bedoeld, de beuk moet er nu echt in!
.