Dames maken zich op voor kampioenschap

.
Als het vrouwenteam van de Zwammerdam-Aarlanderveen-Combinatie (Z.A.C.) de laatste wedstrijd van het seizoen op 11 mei a.s. wint dan zijn ze kampioen. Op zaterdag 27 april werd de belangrijkste concurrent SV Zevenhoven in de thuiswedstrijd met 3-1 verslagen. Het was een, zoals de scheidsrechter opmerkte na afloop, een verbeten strijd. Na een 0-1 achterstand met de rust werd het na een uitputtingsslag toch nog 3-1 in de 2e helft. En daarna een derde helft zoals we die zelden hebben meegemaakt aan de Spoorlaan.

                                                 We are Good Looking

Zevenhoven moest verslagen worden om kans te houden op het kampioenschap, zij hadden immers een verliespunt minder. Met 17 speelsters konden we ruim kiezen, maar er kunnen er maar elf spelen. Wedstrijdbespreking, een goede warming-up, een grensrechter, een verzorgster, tientallen toeschouwers, een zonnetje, een fotografe, strak gemaaid gras, een trainer en een coach. Wat kan er mis gaan?
.
Het eerste kwartier werd er uitstekend gespeeld, Zevenhoven kwam er nauwelijks aan te pas, maar toen ze in in de 20ste minuut door een counter op 0-1 kwamen werd het een net-niet wedstrijd. Alles ging goed, behalve het afronden en Zevenhoven bleef loeren op de counter. Levensgevaarlijk. Letterlijk op slag van rust werd door Lisa Zuidam nog eens snoei hard op de paal geschoten. Net-niet-dus.
.

.
Nog 45 minuten om een mooi seizoen nog mooier te maken. De woorden van trainer Richard gingen er in als toverdrank in Astrix; ‘Die meiden uit Zevenhoven nemen de drie punten niet mee uit Zwammerdam, wij zijn hier de baas!’ Richard keek nog wel even met een blik van wat zeg ik nu: ‘Thuis zijn de vrouwen de baas’. Maar goed, hij is sinds kort ervaringsdeskundige. Die one-liner vertaalde zich op het veld in fel jagen op de bal zodra de tegenstander de Derby Star (de bal) had. ‘Afjagen’, heet dat in voetbaljargon, het onder druk zetten van de tegenstander zodat ze geen seconde bedenktijd hebben. Niet afwachten, er gelijk fel op zitten. Dat bleek niet tegen dovemans (dovevrouws) gezegd. Dat leidde al na drie minuten na rust tot een mooi schot net over. In de 7e minuut na rust was het dan ook terecht 1-1 door een prachtig schot van Anne Zuidam, tien minuten later knalde Fleur Olsthoorn een voorzet hoog in de touwen en weer ruim tien minuten later schoot Karlijn van Dorp de bevrijdende 3-1 naar binnen. In alle drie de goals had Kirsten van Asselt een hand. In het laatste kwartier moesten aan de lopende band speelsters gewisseld worden die zich letterlijk over de kop hadden gelopen. ‘Verbeten’ (= bitter heftig, maar beheerst): Jesca, Marjolein, Lisa, Leonie en Veerle moesten uiteindelijk gewisseld worden, compleet versleten. Kramp tot in je tenen. Maar de buit was binnen. En een diepe buiging voor Kim, Stephanie en Jolande. Een kunst waarover niet veel mensen beschikken: je ondergeschikt maken aan het teambelang.

In de derde helft werd de kantine geannexeerd, moest er twee keer naar de C1000 en AH worden gereden om de voorraad witte wijn aan te vullen: fris & droog, fruitig & zoet en zelfs Life Sparkles. Dat laatste kon je overigens horen tot ver in de omtrek: ‘Blurred Lines’, wat een heerlijke song. Luister zelf. Op 11 mei tegen BVCB VR1 het vervolg! Gewoon door blijven trainen. Afjagen: … working on a dream.
.
Klik hier naar de 40 foto’s, met dank aan Henrieke
.